W dniu 16 maja miał miejsce maraton obrączkowań młodych sokołów. Pierwsze odbyło się na kominie Orlenu w Płocku, następne na PGE w Toruniu i jeszcze jedno w Inowrocławiu na kominie Zakładów Energetyki Cieplnej.
Do Inowrocławia ekipa obrączkująca w składzie Admin Sławek i FF Poodka dotarli już po godzinie 19ej. Na poręczy podestu przed budką czekała na nich samiczka.
 
A kilka metrów wyżej na poręczy małej platformy, siedział też samczyk.
 
Drabinka po której wspinali się "obrączkarze" zlokalizowana była po przeciwnej stronie, niż zlokalizowana jest budka. Troszkę to trwało zanim ekipa znalazła się w miejscu gdzie właśnie siedział samiec. Oczywiście, że zanim oni tam dotarli to ptaki jakieś pięć minut szybciej prawie jednocześnie z krzykiem zerwały się do lotów. To był dla mnie znak, że ekipa jest już niedaleko. Ale była już godzina 19:36 a o tej porze to światło do robienia fotek słabe.
 
c.d.n.
 

Pierwsza weszła FF Poodka a tuż za nią pojawił się Admin. Ale gniazdo znajdowało się jakieś 10 metrów niżej niż ta platforma i nasi dzielni wspinacze musieli tym razem zejść w dół, co już było w zasięgu mojego wzroku i obiektywu.
 
Jest prawie godz.19:40 gdy Admin otwiera drzwiczki budki, widać zadowolenie na twarzy Poodki. Było nie było dziewczyna zalicza jednego dnia wspinaczkę na 120 metrów i za kilka godzin na 70 metrów +10 w dół, a za jakąś godzinę jeszcze będzie powrót.
 
A wokół komina naparza cały czas krzycząca jak oparzona samica, a latała naprawdę blisko od "intruzów" grzebiących w jej budce.

Nawet Admin od czasu do czasu spoglądał w kierunku nadlatującej samicy, czy czasem nie będzie w zbyt bliskim kontakcie.
 
Ale nie, samica tylko mocno straszyła, ataku bezpośredniego na "intruzów" jednak nie było.
c.d.n.


 

Samiczka była cały czas w powietrzu i nie żałowała gardła, robiąc krótkie rundy wokół komina. Samiec natomiast latał dosyć wysoko i może dlatego słabiej było słychać jego krzyki. Fotki samicy słabe, bo światło o tej godzinie to już nie do fotografowania ale dla dokumentacji należało coś napstrykać.
 
Po pół godzinie latania, samiczka usiadła tuż nad głowami obrączkujących i nadawała im równo co o nich myśli. FF Poodka coś do niej mówiła, chyba tłumaczyła się ze swoich działań ale nie wiem czy ją przekonała, bo samica siedziała tam z trzy minuty.
 
Obrączkujący mieli jednak co robić, w gnieździe były cztery młode sokoły, trzy dziewczynki i jeden chłopak. I jak tu w takich warunkach pracować ?

Pracowali solidnie a samiczka trochę odpoczęła i od nowa rozpoczęła swój chocholi taniec.

Po prawie godzinie prac w bliskim towarzystwie sokolicy, widać już było bliski ich koniec. Gdy Admin zamykał drzwiczki budki, samiczka usiadła wysoko na wystającym z komina wsporniku i pilnie wpatrywała się w dalsze poczynania ludzików.
 
c.d.n.

Budka zamknięta, sprzęt pozbierany, ekipa rozpoczyna powrót na ziemię. Ale powrót rozpoczyna się najpierw od wejścia po drabince na platformę nad budką.

Sokolica cały czas obserwuje poczynania intruzów i asystuje im podczas opuszczania komina.
 
Jako ostatni komin opuszcza Admin, no wiadomo kapitan okręt opuszcza jako ostatni.
 
Na ziemi spotkaliśmy się już po godzinie 21 ej i robiło się zupełnie ciemno. Otrzymałem informację, że młodym sokołom założono obrączki o nr. 7CW, 8CW, 9CW i 6DK
Oby nosiły je i latały z nimi jak najdłużej, życzymy im tego z całego serca.

WOLIN
Obrączkowanie młodych 

 

fot.kuń

 

16.07.2022 - objazdòwki po warszawskich kominach cd.

Po zakończeniu obrączkowania, z Żerania udaliśmy się pod komin w Kawęczynie. 

 

Chłopaki wyciągnęli i rozstawili swoje lufy. W trakcie tej czynności już śmieszkowali, bo dostrzegli siedzącego sokoła nawet bez sprzętu. 
Czarnooka siedziała na jednym z podestòw nad budką. Naprawdę wysokooo!

A jeszcze wyżej, na samym szczycie, siedział Bielan!
​​​​

Jur i kuń pokazali nam wszystkie ulubione miejscòwki posiedzeń sokołòw. Młodych nie dostrzegliśmy. Za to z każdej strony towarzyszyły nam pustułki i ich "świergolenie".

Następnie pojechaliśmy pod ceglany komin w Konstancinie...

Na kominie w Konstancinie ròwnież przywitał nas sokòł - Gassek spoglądał na nas swymi pięknymi oczami przez szczebelki najwyższej galerii.

 

Słyszeliśmy też nawoływania... Gassek też je słyszał i odwròcił się do źròdła dźwięku plecami. Czas nas gonił bo warszawscy FF przygotowali dla nas niespodziankę. Siedząc już w aucie przez szybę widzieliśmy jak do Gasska podleciał sokòł. Ciekawe ktòż to był...

Wycieczkę zakończyliśmy nieoczekiwanie w Pałacu! Okazało się, że Jur miał dla adopciakòw obiad - świeżego gołąbka, własnoręcznie skubanego przez tigę. Gdy dotarłam z jurem pod gniazdo młode grasowały na podeście drąc dzioby. Bo po lewej stronie gniazda słychać było darcie dzioba przez sokoła. Wykorzystując sytuację, jur niczym ninja, podrzucił niepostrzeżenie gołąbka. Cichutko przemieściliśmy się do windy. Jak się okazało - i jur i ja doświadczyliśmy czegoś nowego będąc w Pałacu! Dla mnie to był pierwszy raz przy gnieździe na wysokości 183m! A jur pierwszy raz schodził klatką schodową (zawsze wozi ich winda). Wisienką na torcie były loty sokołòw widziane z tarasu widokowego! Zaczęło się od przekazania łupu kilka metròw pod nami! Młody przejął łup od Gigi i zniknął z pola widzenia. Giga ścigała się w powietrzu prawdopodobnie z drugim młodym. Były tak blisko, że widzieliśmy ogromne, wypchane wole młodego, ktòry rozwrzeszczany podążał za Gigą jak cień! Latały bardzo blisko, niemalże na wyciągnięcie ręki!



My biegaliśmy uradowani tymi widokami, podążając za sokołami, od okna do okna, w ogòle nie zważając na turystòw (turyści dopiero musieli mieć zagwozdkę i ubaw patrząc na nas). Trwało to kilkanaście minut! Na koniec pod nami przeleciał Franek, pokazując nam srebrzyste piòra! Jur pierwszy raz widział sokoły patrząc w dòł, a nie jak zwykle, w gòrę 
Sokoły zniknęły, to my też.

Jakby niespodzianek było mało, po tak intensywnym i oryginalnym dniu w stolicy, zostaliśmy zaproszeni na przepyszny obiad i ciasto, ktòre smakowały wyśmienicie!

Bardzo dziękujemy i z całą serdecznością polecamy sokolenie w terenie w stolicy, koniecznie w towarzystwie FF!

GlinojeckZaglądając do Glinojecka, widywaliśmy pojedyncze sokoły, nigdy nie widzieliśmy pary może dlatego że, jest to dość spora odległość do przejechania i nie bywaliśmy tam często .Nie dopilnowaliśmy tego gniazda i przegapiliśmy lęgNa kominie wykluły się trzy młode i pewnie byśmy tego nie wiedzieli,  gdyby nie zdarzył się mały wypadek z młodym sokołem.Do Stowarzyszenia przyszła wiadomość , o młodym sokole znalezionym na podwórku u rolnika w Glinojecku.

 

Okazało się ,  że podczas burzy ,młody sokół musiał spaść z podestu ,ponieważ był silny wiatr młodego poniosło na podwórko do jednego z mieszkańców Glinojecka .Młody wylądował na stercie drewna , a kiedy gospodarz do niego podszedł ,młody położył się na grzbiet wystawił szpony , zaczął syczeć.Dobrze że trafił na mądrą osobę ,gospodarz go złapał i zawiózł do Fundacji Sowi Dwór która, znajduje się pod Płońskiem, a oni dali znać do Stowarzyszenia.Odebrałam młodego i trafił do Azylu,po zbadaniu okazało się, że ma stłuczone ramie ,po podaniu leków i odrobaczeniu młody spędził dwa tygodnie w zamknięciu , na rekonwalescencję wrócił do Sowiego Dworu, gdzie miał dojść do zdrowia ,Po dwóch tygodniach pojechałam z Kuniem do Fundacji , żeby młodego zaobrączkować , pobrać krew i wypuścić na wolność pod kominem.Młody doszedł do siebie i odzyskał wolność. 


 

Wielkie podziękowania dla  małżeństwa które prowadzi Fundację Sowi Dwór ,za oddanie i pomoc wielu potrzebującym zwierzętom .

Nasz młody sokół dostał imię nadane przez właścicielkę Fundacji

9DK  obr,niebieska  Imię Kubuś 

 

Wracając z Olsztyna , po drodze do Warszawy jest Glinojeck , grzech by było nie podjechać pod komin .
A tam niespodzianka ,nasz Kubuś z mamusią.